. Album der Natuur. 96 WETENSCHAPPELIJK BIJBLAD. DIERKUNDE. OdontornitheSj of vogels met tanden. — Prof. o. c. mabsh heeft in het November-nommer van het American Journal, 1875 p. 403 (ook overgeno- men in het Journal de Zoölogie T. IV p. 494), eene uitvoeriger beschrij- ving, vergezeld van afbeeldingen gegeven van de reeds vroeger vermelde vogels uit gronden der krijt-periode, die zich van alle hedendaagsche vogels onderscheiden door het bezit van ware tanden. Hij beschouwt de Odontornithes als eene onderklasse, met twee orden: 1. Ichthyornithes. Tanden in tandkassen; biconcave wervels; borst
. Album der Natuur. 96 WETENSCHAPPELIJK BIJBLAD. DIERKUNDE. OdontornitheSj of vogels met tanden. — Prof. o. c. mabsh heeft in het November-nommer van het American Journal, 1875 p. 403 (ook overgeno- men in het Journal de Zoölogie T. IV p. 494), eene uitvoeriger beschrij- ving, vergezeld van afbeeldingen gegeven van de reeds vroeger vermelde vogels uit gronden der krijt-periode, die zich van alle hedendaagsche vogels onderscheiden door het bezit van ware tanden. Hij beschouwt de Odontornithes als eene onderklasse, met twee orden: 1. Ichthyornithes. Tanden in tandkassen; biconcave wervels; borstbeen met een kam; goed ontwikkelde vleugels. Hiertoe behooren Ichthyomis dispar en Apatornis celer, vogels van de grootte van een duif. 2. Odontocelae. Tanden in groeven; wervels als bij hedendaagsche vogels; borstbeen zonder kam; rudimentaire vleugels. Hiertoe behoort Hesperornis regalis, een zeer groote zwemvogel, 5 tot 6 voet lang, van de spits van den snavel tot aan het uiteinde der teenen. hg. Heloderma horridum. — Deze in verscheidene opzichten merkwaardige ha- gedis, die op de westkust van Zuid-Amerika, van de helling der Cordillera's tot aan den oever der Stille-zee leeft en eene lengte van 1,5 meter bereikt, wordt door de inlanders als zeer vergiftig gevreesd. Wanneer het dier toornig wordt, vloeit uit zijn bek eene groote hoeveelheid van een slijmig speeksel. Om te beproeven in hoeverre het geloof der inlanders aan de giftige eigen- schappen van dit dier op waarheid gegrond is, liet de heer sumichrast een hoen door een Heloderma bijten. Korten tijd daarop volgden verschijnselen die met veel waarschijnlijkheid aan het vergiftige van den beet kunnen wor- den toegeschreven. Na verloop van twaalf uren stierf het hoen. Een door een Heloderma in een der achterpooten gebeten kat bood ook verschijnselen aan die aan vergiftiging doen denken, en ofschoon de kat den beet overleefde, vermagerde zij zeer. (Compt. rendus 1875, LXXX p. 676.) hg. V. Please note that these images
Size: 1808px × 1383px
Photo credit: © Library Book Collection / Alamy / Afripics
License: Licensed
Model Released: No
Keywords: ., bhlconsortium, boo, bookcollectionbiodiversity, bookleafnumber516
